Şaredarê Surê
ê berê Abdullah Demirbaş di 9 ê Tebaxê de carek din hate girtin. Suc û gunehê
wî ne diyar e. Qala spekulasyon û îdîayan tê kirin. Ji ber îdîayên derbarê
avakirina bînahiyan di hepsê de ye. Şik û şuphe hene. Wiha xuyanî dike ku, ji
bo dozgêr, ispat û delîl, nirxên xwe tune ye. Li gorî şik û îdîayên hinek
kesan, Demirbaş di hundir de ye.
Îdîa û
şupheyên li dijî wî dibin û tên gotin, ne nû ne. Di dawiya 2009 an de dîsa bi
îdîayên guhertî hatibû girtin. Dîsa îdîa, şik û şuphe hebûn. Paşê, di gulana
2010 an de hatibû berdan.
Demirbaş,
demek dirêj e nexweş e. ”Ven Tromboz” lê giran bûye û tedawiya nexweşiyê di
şertê hepsê de ne mumkûn e. Rêvebirên hikumetê û dozgêr, rewşa wî zanin.
Di girtina
2009 de, di hespê de siheta Demirbaş xiraptir bibû û rakirin nexweşxanê. Piştî
tedawiyek demî, dîsa avêtin hepsê. Nexweşiya wî lê girantir bû. Lê bêdengiya
wezareta edaletê didomiya. Hiqûqa navxweyî û peymanên însanî, ji dewletê,
tedawiya mirovên nexweş daxwaz dike. Nexweşiyên giran ku tedawiya dirêj û
pisporiyê dixwaze, pêwîst e li nexweşxanê bibin. Lê ne hiqûq û ne jî peymanên însanî,
wê demê, zêde ne balkêş bûn.
Kampanya
netewî û navnetewî li dijî biryar û helwêsta ne însanî dest pê kir. Pirs çû ber
destê serokwezîr û serokomarê Turkiyê. Wê demê, min û çend kesan, di çarçoveya
mafê mirovan de, kampanya ji bo ”AZADIYA DEMIRBAŞ” rêve dibir. Ez çend caran çûm
Amedê û parêzgêrên Demirbaş re rûniştim. Li ser rewşa sihet û daweya wî
agehdarî girt. Di wergêra raporan bi çend zimanan, organîzekirina şandina wan,
bo parlamantoyê gelek welatan, Yekîtiya Europayê û saziyên mafê mirovan re,
wezîfedar bûm. Me xwe gehand gelek saziyên cewaz, hejmarek bilind şexsiyetên
giring piştgirî dan kampanya me. Roj bi roj em zêdetir bûn û dengê nerazîbûnê,
bi formê zext û mesajan giha hikumeta Turkiyê. Cezeyê hepsa jê re dihate
xwestin, pir bû û nedihat fêmkirin û pejirandin. Girêdana biryarên dadgehê, ji
hiquqê bêhtir, bi siyasetê hebû.
Hikumeta
Turkiyê, rewşa siheta wî ji nû ve nirxand. Biryara bi edalet hate dayîn û Demirbaş
di gulana 2010 an hate berdan. Piştî berdanê, ez çûm serdana wî. Li Şaredariya
Surê, çaya Demirbaş vexwar. Siheta wî pirsî. Awuqatên wî dît û ez bi wan re
axivîm.
Paşê, derbarê
nexweşiya Demirbaş hinek doktorên Swêdê, qala derman û cerbinadinên nû kiribûn.
Min ji Demirbaş re got. Lê hate fêmkirin ku, neheqiya li Demirbaş, bi dawî
nehatibû. Belê ew azad bibû, lê qedexeya derketina wî a derveyî welêt didomiya.
Rê li ber
tedawiya wî a derveyî welêt dihate girtin û biryara dadgehê, jiyana wî dixist
xeterê. Şik û îdîayên dadgehê, ji jiyana Demirbaş giringtir bû. Lê ji bo me,
kesên bi mafê mirovan mijûl in, erzankirina jiyana mirovan ewqasî ne hêsan bû.
Pêwîst bû qedexeya
derketina Demirbaş a derveyî welêt, bi dawî bihata.
Kampanya ji
bo AZADIYA DEMIRBAŞ bê westan, ji nû ve bi awayek pir xurtir dest pê kir. Ji bo
biryara qedexeya derketina derveyî welêt bê hilweşandin, hewildanên mezin hatin
plan kirin. Hinek rojan 8 saet bi wergêr û têkiliyên navnetewî derbas dibû.
Bêhiqûqiya di şexsê Demirbaş de didomiya, li gelek kesên din jî dihate kirin.
Lewra şikandina vê helwêsta şaş, şert bû. Şikandina wê, ji bo pêşketina
demokrasiyê û rêzgirtina mafê mirovan giring bû. Ne tenê wezîrê edaletê,
serokwezîr û serokomarê Turkiyê jî li ser pirsê hate agehdarkirin. Ji raya
giştî hate xwestin ku zexta li ser rêvebirên dewletê zêdetir bikin.
Guhertina
biryarê ne hêsan bû. Lê bi komîte, sazî û şexsiyetên cewaz re, pêla me mezintir
dibû. Hikumetê cidîyeta gazinên dibin cidî girt û dadgehê carek din li dawê
nêrî. Qedexeya derketina derveyî welêt, di adara 2012 an de rabû.
Serkevtin,
para demokrasiyê bû. Spas, ji kesên piştgir, saziyên em fêm kirin, berpirsên
biryarên rast dan û kedkarên kampanya me re.
Belê,
Abdullah Demirbaş carek din avêtin hespê. Mirovekî nexweş, pêwîstiya xwe bi
tedawiyê heye. Demirbaş, di şûna nexweşxanê, niha di hepsê de ye. Ji suc û
ispatan bêhtir, qala îdîa û şupheyan tê kirin.
Ji ber
dîtinên polîtîk, Serokomarê niha ê Turkiyê Erdogan jî di nav de, gelek kesan êş
kişandine. Bi şik û îdîayan xistine hepsê. Bûne mehkûm û qûrbanên fikrê xwe.
Bi baweriya
min, dema wê hatiye ku Turkiyê xwe bi nû bike. Kesên polîtîk ji ber fikrên xwe
neyên girtin û kûştina mirovên ronakbîr û siyasetmedar di zindanan de bi dawî
were.
Abdullah
Demirbaş nexweş e. Nexweşiya wî giran e. Divê li nexweşxanê tedawî bibe. Îdîa û
şikên ji wî tê kirin dikare bêyî girtin û hepiskirina wî bidome.
Zarathustra Gabar ÇIYAN
Kordînator
Eurokurd News- Ofîsa Dokumentasyonê a Mafê Mirovan
Inga kommentarer:
Skicka en kommentar